Zoektocht
die het leven
leeft als woeste storm
dat ademnood de
stem doet
schreeuwen
wie zegt haar
dat het tij zal keren
dat rozerode avondgloed
zal stralen naar
vergetelheid
de weg bewandeld en
verdwaald
haast zij zich in
verlangend dromen
steeds verder
van haar doel vandaan
ik zie haar gaan en
houd haar tegen
mijn hand wijst naar
de hoogste berg
daar...
en ik word op het diepst
verbonden met
wat moet zijn |
|