Verwachting
zoals de wind over de vlakte raast storm wordt zo onverwacht ziet zij haar leven wenden het ijle zelf vergaat in ´s levens passie de aarde wijkt sterren verschieten ze groet de afstand tot zichzelf met hoop roos van volmaakte schoonheid en zoetvlagende geur het wezenlijke onherroepelijke leven ja zo niet te weerstaan nooit meer zichzelf
alleen
alleen zo |
|