Nachtgedruis
op tenen lopende
nachtvlinder
in windgewapper
wijkende schuldindex
vrolijkheid troef
aan overvloed geen
boodschap
geen remmen geen
mededogen
geen zinnige gedachten
geen been om
op te staan
waar was je
toen de aarde
langs diepgezonken
meningen kolkte
ik riep je
blies alle
klaroenen te hoop
hees de noodvlag
vogelvluchtig word
ik eindelijk
wakker
aangedaan |
|