Het is goed

het kleine meisje is niet klein
ze is zeven
de kaarsjes van haar vroege jeugd
blaast ze in goed vertrouwen uit
ze weet het wel
zo tussen klein en bijna groot
vangt in haar hoofd een zingen aan
van vreemde mooie dingen
haar ferme stappen in de tijd
met iets dat zich niet laat benoemen
zo onbevangen en zo lief in
vrolijke lankmoedigheid
doen mij mijn eigen weg weer gaan
oneffen en bezaaid met keien
ik houd mijn hart vast om dit kind
want in het donker is ze bang en
ziet van alles dat er kan
`k stel haar gerust
mijn poging slaagt
toch zeker voor een ogenblik
ze kijkt me heel aandachtig aan en knikt
tis goed
zo uit het niets en zo verheven



20-2-2011 R


© Ineke Sikkema. Dit gedicht mag niet worden gebruikt of opgeslagen zonder schriftelijke toestemming van de auteur.
ineke sikkema