Eindelijk


stap
stap
stap
ritme van
waargenomen werkelijkheid
bloem van weelde
bewegingloos starend naar
keerpunt wens
blauw van kinderogen
en wind over een korenveld
tedere schoonheid
wreed en wankel
het begin
weet je nog
toen alles simpel alleen
liefde was

adieu adieu
duellerende violen spelen op
een zaterdagnamiddag
tussen de rozen in
de achtertuin


© Ineke Sikkema. Dit gedicht mag niet worden gebruikt of opgeslagen zonder schriftelijke toestemming van de auteur.
ineke sikkema