levensloop


het kind gaat op pad met
kleine gedachten
onder stralende sterren
een rugzak met vragen
langs zeeën vol
vissen, rijp graan op
de akkers
wie hongert
het kind wandelt zijn streven wordt
ouder en moe de
rugzak niet lichter
het lopen gaat trager
het uitzicht vertroebelt zijn
denkende gaan
het hunkert
het kind van weleer zet
zijn denkkracht op scherp
herwint het gevoel dat het
schoonheid kan vinden en troost
wellicht liefde
het hoopt
de wankele wereld het
hoe en waarom wat
brengt het de mens wie
doet er nog toe
het vreest
plots in een flits breekt
het wolkendek open
uit een hemel van tranen
spuit de zon
het aanvaardt

december 2017


© Ineke Sikkema. Dit gedicht mag niet worden gebruikt of opgeslagen zonder schriftelijke toestemming van de auteur.
ineke sikkema