Stemmen

nu zijn verlangen
lijkt verdwenen
klinken stemmen
elkaar
overstemmend
sluwe monsters langs
spleten en spelonken
toen hij probeerde
zichzelf te horen
was er geen geluid
geen adem
geen antwoord
niets
hij zag de zon opkomen
water van de rotsen stromen
oceanen briesen van
stormkracht
vogels op trek
pracht en praal en
zoveel meer
hij bleef verdwaald
het kind in hem vraagt
wat heb je gedaan
wie kent je


© Ineke Sikkema. Dit gedicht mag niet worden gebruikt of opgeslagen zonder schriftelijke toestemming van de auteur.
ineke sikkema