Reizigers

langs wegen van
weerstand
houtwallen en vlaktes
verwonderd van
leven
zoeken de reizigers een
plek voor de
nacht
hun vrijheid deint
van zonlicht naar
zonlicht
ver voorbij wat
zichtbaar is
ze loven de
aarde met vioolspel en
dans
koester hun vrijheid zodat
als onze harten droef en
moe zijn
het gefluit van de
vogels de toon kan
zetten


© Ineke Sikkema. Dit gedicht mag niet worden gebruikt of opgeslagen zonder schriftelijke toestemming van de auteur.
ineke sikkema