Bestaan
vanuit mijn raam zie ik de lente traag en
bedachtzaam zich ontplooien
het winter-sprookjes-wit verdwenen
alsof het nooit aanwezig was
dit aarzelend en zacht verschijnen
seizoenen die het leven duiden
geeft diepe vreugde keer op keer
nu zo in eindigheid verdiept denk ik
het leven achterwaarts geleefd
met kleiner wordend oerbesef
zou dieper vreugde doen ontstaan dan
de beleving van seizoenen
gaan naar waar de oorsprong was
voor de geboorte is men wijzer |
|