Afscheid
ze ziet de bloembedekte kist
en wat ze voelt dat
weet ze niet
het geeft niet had hij haar gezegd
ik tover me naar verre streken
en ´s avonds als je slapen gaat
denk je aan me en ben ik er
ze houdt haar kleine paraplu
die hij haar gaf heel stevig vast
regen en tranen
wat het meest
ze wil hem roepen voelen zien
maar ze kijkt stil
en groeit in dit verlaten zijn
boven haar kleine wezen uit in
vreemd verdriet |
|